Gospodarka Łącka po reformie uwłaszczeniowej 

 

 

     Reforma uwłaszczeniowa z 1864 roku miała duży wpływ na rozwój gospodarki rolnej. Powiat gostyniński przodował w rozwoju mleczarstwa. W 1875 roku w dobrach Łąck została założona serownia. W końcu XIX wieku w majątku Fuhrmana w Łącku do prac polowych używano wielbłądów. Ze względu na upadek hodowli wołów oraz duży koszt utrzymania koni, właściciel Łącka próbował wprowadzić wielbłądy do gospodarstwa wiejskiego. W tym celu zakupił w ogrodzie zoologicznym w Berlinie 10 wielbłądów. Zwierzęta znakomicie się zaaklimatyzowały. Używano ich do podstawowych prac polowych na terenie rozległego majątku. Okowita z gostynińskich gorzelni szła głównie na rynek wewnętrzny. Gorzelnia w Łącku należała do Fuhrmana, który w 1887 roku zatrudniał 6 robotników, a jej wartość produkcji w rublach wyniosła 132 032.
     Region gostyniński leżał na szlaku ważnych dróg lokalnych i strategicznych. Na rozwój rolnictwa powiatu gostynińskiego miały wpływ ułatwiona komunikacja z zagranicą – Wisłą przez Dobrzyków i Płock – oraz doskonała komunikacja szosowa z Warszawą, a także lokalne drogi, zbudowane w większości z kamieni. 
     Trakt do Warszawy i trakt do Łowicza uważano w drugiej połowie XIX wieku za najważniejsze dla połączeń Płocka z innymi regionami kraju. Warto nadmienić, że powiat gostyniński w 1866 roku pod względem gęstości dróg lądowych zajmował pierwsze miejsce w Królestwie Polskim.
     W latach siedemdziesiątych XIX wieku na terenie powiatu gostynińskiego zaczęto budować nowe odcinki dróg ziemnych. Z dróg bitych o lokalnym znaczeniu wybudowano w 1866 roku szosę z Płocka do Kutna przez Łąck i Gostynin. Nad tą budową czuwał komitet obywatelski złożony m.in. z hrabiego Luttichaua z Lucienia i Fuhrmana z Łącka. Od 1867 roku kursowały tędy omnibusy z Płocka do kolei w Kutnie. Tą też drogą szedł główny trakt pocztowy z Warszawy do Płocka. „Gazeta Warszawska” pisała: „Dziś i zimową porą wygodnie można odbywać drogę od Kutna do Płocka. Żydzi wprawili w ruch 6 omnibusów, utrzymują 30 koni i najregularniej zmierzają po każdym przybyciu pociągu kolejowego do Płocka”. Po wybudowaniu tej drogi poważnie skrócono czas podróży z Płocka i Gostynina do Warszawy, bowiem podróżni nie musieli jechać do kolei do Łowicza, ale wsiadali do pociągu w Kutnie. Poza tym droga ta miała ogromne znaczenie gospodarcze i handlowe. Prowadził nią główny szlak kontaktów gospodarczych Płocka, powiatu gostynińskiego oraz powiatu kutnowskiego z Warszawą, a także z Prusami. Niewątpliwie droga ta wpływała korzystnie na podniesienie dochodów kolei żelaznej warszawsko-bydgoskiej.